Paris...... au revoir

De drie dagen in Parijs vonden wij toch wel een beetje kicken! De avond dat Frankrijk won van Portugal zaten wij midden tussen de fransen te eten en na afloop natuurlijk een gekkenhuis. Op de “Place de la Bastille” werd vuurwerk afgestoken en al toeterend kwam Parijs voorbij.

De laatste dag in Parijs was er een van wat klusjes, maar ’s-avonds weer gezellig op een terrasje eten, want koken doe je niet met al die gezellige eettentjes. Vrijdag 7 juli wilden wij weg gaan. Door contacten met Gerry en Piet uit Amsterdam bleek dat ik een kaart miste, waarin de Seine werd beschreven tot aan Le Havre. Wel is waar varen wij dat stuk slechts 75 km. maar gezien het feit dat je regelmatig van stuurboord naar bakboord moet verhuizen en diverse eilanden links of rechts voorbij moeten worden gegaan is het boek een onmisbare factor. Martine ging weer op sjouw en met behulp van de “Capitainerie” was vlakbij een boekwinkel en daar konden wij dit exemplaar krijgen. In de voorbereidingen dit hele stuk vaarweg vergeten op te nemen, dom, dom, dom.

Nadat wij rond 10.15 door de sluis van “Port Arsenal” waren geloodst moesten wij een 15 min. wachten op de Seine voordat het licht op groen ging en langs “Ile de la Cite” mochten. De Seine was heftig met al die rondvaart boten die nergens voor behoeften te stoppen. Wij werden nog eventjes ingehaald door een “Commerce” waardoor wij nog meer kans kregen om zeeziek te worden, wat word je heen en weer geschut!

Nadat wij zo’n 50 km. hadden gevaren was daar de door ons verwachte steiger in Rueil-Malmaison. Het middenstuk van de steiger was echter volledig aan flarden maar wij hebben toch maar aangelegd en inmiddels lagen er nog een tweetal boten.

Zaterdag bij Conflans St. Honorine moesten wij de Seine verlaten en gingen wij de L’oise op, eveneens een rivier van redelijke omvang. Eerst nog even tanken, nou mooi niet, alleen voor de Commerce, niet voor ons. Hoe wij ook gingen, nergens mogelijkheden om aan te leggen dus maar doorgaan. Na ruim 67 km een steigertje gevonden, diepte was nog maar 0,80 cm. vandaar dat er nog geen boten lagen. Het was een armoedig plekje en als dan ook nog de sluizen uit de hemel opengaan is het helemaal armoede.

Zondag de finale dag voor Frankrijk en Italië kijken of wij een plekje konden vinden. Na wederom een flink aantal km. een “Port de Plaisance” gevonden, aanleggen was al moeilijk, zo ondiep was het aan de kant, maar met behulp van de buurman gelukt. Was een restaurantje bij en wij maar denken dat wij gebeiteld zaten! Restaurant ging dicht, de eigenaar wilde wel een koude schotel klaar maken, maar wij moesten alles op de boot opeten. Zo gezegd zo gedaan, het was heerlijk, alleen geen voetbal. Een andere Fransman zei dat wij wel bij hem mochten kijken en zodoende zaten wij een uurtje later op een bootje van nog geen 6 mt. en smerig dat het binnen was, enorm!!!!!! Hadden onze eigen wijn gelukkig meegenomen, wij dorsten nog geen kopje koffie te accepteren, zaten op een bed met wat smerige dekens en de tv was uit de jaren vijftig, zo’n 10 bij 15 cm. groot, uiteraard zwart wit. Wij hebben het volgehouden en wat bleek....de man was voor Italië! Na afloop gauw naar onze eigen knusse boot, maar wat een avond.

Maandag voorbij Compiegne de L’Aisne op, wederom een rivier, maar een stuk smaller en bijna geen commerce meer. Ook de sluizen zijn een stuk kleiner. Toch weer een fijn stukje gevaren, de IJsvogels waren in groten getale aanwezig en ook kwamen wij de grote gele kwikstaart weer eens tegen. Na weer een lange dag uiteindelijk in Soissons aanbeland, waar voor en achter ons bijna alleen maar Nederlanders liggen. Langzamerhand komen de Belgische frieten in zicht, eerst nog even het Canal des Ardennes doen en dat is best weer heftig met o.a. een sluizentrap van 26 sluizen over een afstand van nog geen 9 km.