Canal du Centre

Nadat wij in Chalon de boot veilig in de binnenhaven konden leggen werden wij opgehaald door Henk en Wiep en konden ons twee dagen onttrekken aan alles wat met “boten”te maken had. Wij hebben heerlijk genoten van gastvrijheid en gezien het weer, van het zwembad. Was het water in het begin nog een beetje fris, de tweede dag was de temperatuur snel op bijna 24 graden.

Terug bij de boot moesten wij ons weer met onze dagelijkse beslommeringen bezighouden. Diesel, water, wat voorraad moest worden aangevuld en de volgende dag, inmiddels vrijdag de 10e vertrokken wij vol goede moed naar het Canal du Centre.

Dit Canal, 112 km. lang is gezegend met 61 sluizen, dus zeker het eerste deel, 35 stuks “Montant”, ofwel naar boven. Alles zelf doen, wat inhield dat het Martine haar fiets vakantie werd, want iemand moest aan het blauwe touw trekken. De kleine sluizen, 2,5 mt hield in lijntjes naar boven gooien, Martine lijntje om de bolder en eentje naar beneden, alles klaar trekken maar en maar hopen dat alles goed ging. Bij een tweetal sluizen gingen de deuren niet dicht, weer op de alarmknop drukken, wachten tot er iemand kwam en dan verder. Er waren echter ook een heleboel ruim 5 mtr. sluizen en die waren best heftig, zeker als het water opeens onder de boot omhoog kwam. Lamme armen krijg je ervan en dat ook nog met ruim 30 graden, net als in Nederland.

Na de eerste twaalf gestopt, zomaar in niemandsland, want de natuur is ook weer prachtig om ons heen, het was een prachtig plekje en ook de volgende dag konden wij bij een klein plaatsje in de haven liggen, weliswaar geen stroom en water maar wel veel schaduw en een riviertje voor Alpha. Zijn een extra dagje blijven liggen. Kwam ook nog een bakker langs op zondagochtend, dus wel een croissantje, alleen geen krantje.

Via wereldradio konden wij het voetbal gebeuren volgen dus ook weer “happy” dat Nederland gewonnen had. Maandag weer verder, waren echter te vroeg bij de sluis ( 08.15) volgens ons boek was de sluis al om 06.30 actief, nou nee dus, misschien 20 jaar geleden maar nu pas om half negen. Na de eerste 8 sluizen opwaarts eindelijk het hoogste punt bereikt en kon de fiets in de boot blijven. Naar beneden is een stuk gemakkelijker totdat je een sluis treft die niet meer open wil, dan is het ploeteren, boot naar achteren en dan de glibberige trap op, bellen en maar weer wachten. Al met al het blijft hard werken en wij vinden het nog steeds leuk.

In het plaatsje “Branzy” gestopt, te heet net als in Nederland. Badpak aan en gewoon de waterslang van de kade over ons heen laten gaan het moet niet gekker worden. Ook de volgende dagen zijn wij gewoon in niemandsland vroeg in de middag gestopt, het was te warm om te varen. Boomdouche opgehangen en zelfs ons haar gewassen.

Wij kwamen langs oude mijnen, ook mijnmuseum en de gehele omgeving straalt dat nog uit. Veel verval en armoedige huisjes. Inmiddels in Decize beland nog steeds drukkend warm. Net Nedeland zijn tweede overwinning een stukje gezien ( niet mooi, wel doeltreffend) en morgen weer een pagina toevoegen aan onze web-site.

Bereiden ons voor op het “Canal de Niverais” met de nodige sluizen, maar ook een drietal tunnels.

Dus…………… tot de volgende keer.